Hackerโรคจิต Hunbaek Chapter.10

เซฮุนจู่โจมริมฝีปากบางของแบคฮยอนราวกับงูจงอางที่จู่โจมเหยื่อ  แบคฮยอนเบี่ยงหน้าหนีหลบสัมผัสจากอีกฝ่าย เขาขัดขืนและหลับตาปี๋ด้วยความสั่นกลัวราวกับโดนสัตว์ป่าเข้าทำร้ายเขาพยายามส่ายหน้าไปมาเพื่อให้เป็นอุปสรรคในการที่ร่างสูงจะสัมผัสกับริมฝีปากเขา

ทันใดนั้นร่างสูงไม่รอช้าส่งมือข้างหนึ่งที่แข็งราวกับคีมเหล็กบีบเข้าที่สันกรามและจับให้หยุดนิ่ง  ก่อนที่จะจูบอย่างจาบจ้วงปราศจากความอ่อนโยนแต่อย่างใด แบคฮยอนรู้สึกปวดร้าวตรงช่วงบริเวณสันกรามไปหมด เขาปิดปากแน่นไม่ยอมให้เซฮุนส่งลิ้นร้อนเข้ามาช่วงชิงพื้นที่ในโพรงปากของตัวเอง

“อื้อ..!”

     แบคฮยอนน้ำตาคลอด้วยความเจ็บระบมเป็นอีกเท่าตัวเมื่ออีกฝ่ายออกแรงบีบสันกรามให้ปวดร้าวราวกับกระดูกจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆเสียให้ได้ จนเขาเผลอเผยอปากออกเซฮุนไม่รอจังหวะให้นานกว่านั้น  ร่างสูงรีบส่งท่อนลิ้นร้อนช่วงชิงความหวานจากปากของแบคฮยอนทันที

    เซฮุนใช้ลิ้นสัมผัสไปทั่วโพรงปากของแบคฮยอนเข้าถึงใจ  เขาคิดถึงริมฝีปากของแบคฮยอน คิดถึงความหอมหวานของแบคฮยอน คิดถึงกลิ่นกายของแบคฮยอนเหลือเกิน...  ร่างสูงจูบแบคฮยอนด้วยความหนักหน่วงและดุเดือนส่งความรุนแรงให้อีกฝ่าย จนเขารู้สึกแสบไปทั้งริมฝีปาก เซฮุนไม่ว่างเว้นให้แบคฮยอนได้มีโอกาสจะหายใจหรือกอบโกยอากาศเข้าไปเลย จนแบคฮยอนเริ่มรู้สึกจะหมดแรงและเหมือนจะหมดสติไปเสียดื้อๆ

“อย่าเพิ่งหมดสติไปสิ เรายังไม่สนุกด้วยกันเลย” เซฮุนหลังผละออกจากริมฝีปากอ่อนนุ่มของแบคฮยอนเขาส่งเสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหูอีกฝ่าย แบคฮยอนรีบกอบโกยอากาศเข้าเต็มปอดทันที เขาหอบหายใจถี่รัวอกกระเพื่อมขึ้นลงเร็วเพื่อบ่งบอกว่าแบคฮยอนหายใจเร็วแค่ไหน

 

     เขาพรือตามองเซฮุนเมื่อใบหน้าอีกฝ่ายอยู่ใกล้แค่เอื้อม ร่างสูงกระตุกยิ้มเบาๆที่มุมปากแบคฮยอนมองคนตรงหน้าที่ยกยิ้มให้กับเขาเสมือนซาตานในร่างมนุษย์  มือหนาค่อยๆเกลี่ยผมเผ้าออกจากข้างแก้มของแบคฮยอน ก่อนจะใช้มือค่อยๆเช็ดเหงื่อออกที่ผุดตามไรผมของเขา

“ถ้ามองผมแบบนั้นสิ เราลองมาสนุกสุดเหวี่ยงด้วยกันดูมั๊ย” เซฮุนชูเข็มฉีดยาที่ข้างในบรรจุน้ำสีใสเอาไว้  แบคฮยอนเหลือบมองด้วยความตื่นตระหนก เขาพยายามใช้เรี่ยวแรงที่มีอยู่ทั้งหมดกระชากข้อมือของตัวเองที่ถูกผูกติดกับเสาเตียงสุดแรงเพื่อหวังว่าจะหลุดพ้นจากพันธนาการนรกนี้

เซฮุนดันหลอดยาขึ้นเล็กน้อยทำให้ตัวยาที่ถูกบรรจุอยู่ข้างในไหลออกมาจากเข็มฉีดยาจนกระเด็นมาโดยตัวของแบคฮยอน ยิ่งทำให้คนตัวเล็กตื่นตระหนกและผวาเพิ่มไปอีกเท่าตัว ร่างสูงมอง ‘เหยื่อ’ ที่ดิ้นพล่านไปมาอยู่บนเตียงเขาถึงยิ้มเย็นๆออกมาเหมือนคนไม่มีสติ

“มะ..ไม่เอานะ เซฮุน ไม่เอา..!” แบคฮยอนส่ายหน้าพรืด เขาส่งสายตาเว้าวอนขอความเห็นใจจากอีกฝ่าย แต่เหมือนผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่โอเซฮุนคนเดิม คนที่มอบความอบอุ่นให้กับเขาครั้งก่อนราวกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นชายโรคจิตหื่นกระหายในกามอารมณ์

“อ่า ความจริงฉันไม่อยากให้นายเจ็บตัวเลยนะ  แต่เพื่อนฉันมันได้ยามาใหม่มันยังไม่ได้ทดลองตัวยานี้เลย...”

“...”

“นายลองเป็นหนูทดลองยาให้หน่อยนะ”

“ม..ม๊าย!!”

จึก!

   ร่างสูงปักเข็มฉีดยาตรงที่ต้นแขน จะรีบดันตัวยาเข้าไปทันทีก่อนเขวี้ยงเข็มฉีดยาที่ปล่อยหยาดหยดเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว เขาเหวี่ยงมันลงพื้นอย่างไม่ใยดี

   แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกตามแรงที่ถูกเข็มฉีดยาของเซฮุนทิ่มแทงเข้าไปในกล้ามเนื้อบริเวณส่วนต้นแขน เขารู้สึกเจ็บเหลือเกินแบคฮยอนรับรู้ได้ถึงตัวยาที่แล่นเข้าสู่กระแสเส้นเลือด  มันรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งแขน  เหมือนตัวยาที่ไหลวนเข้าสู่ร่างกายของแบคฮยอนกำลังต่อสู้กับเม็ดเลือดขาวของเขา เขารู้สึกถึงแรงดังตุบๆที่บริเวณช่วงแขน

           

    ความเจ็บปวดที่เกินจะรับไหว ส่งผลให้น้ำตาของแบคฮยอนไหลออกมาช่วงบริเวณหางตา เขาสบตาเซฮุนด้วยแววตาที่ตัดพ้อไม่คิดว่าเซฮุนจะทำเช่นนี้กับเขา ไหนบอกว่ารักกันมากเลย ไหนบอกว่าคิดถึงกันมากไงทำไมถึงทำแบบนี้

   เซฮุนมีท่าทีนิ่งไป เมื่อแบคฮยอนส่งสายตาตัดพ้อให้เขาเช่นนั้น  เขาถึงได้สติว่าตัวเองทำอะไรลงไป สายตาที่อีกฝ่ายทอดมองมาราวกับเศษกระจกคอยกรีดลงบนชั้นเนื้อของหัวใจเขา น้ำตาของแบคฮยอนย้ำเตือนว่าสิ่งที่เซฮุนทำโดยขาดสติมันรุนแรงแค่นั้น

“อะ..อือ” แบคฮยอนเปล่งเสียงออกมาเมื่อตัวยาเริ่มทำงานจากความเจ็บปวดจนอยากจะตัดแขนตัวเองทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด เปลี่ยนเป็นความรู้สึกร้อนหนาวแทนจนขนลุกชันทั่วร่างกาย ความต้องการบางอย่างถูกประทุขึ้นมาอย่างเงียบ แบคฮยอนขบกรามแน่นร่างกายของเขาเริ่มเกร็งเพราะพิษยาที่เริ่มแล่นไปทั่วร่างแล้ว

     ความรู้สึกเสียวกระสันเริ่มรุนแรงขึ้นแต่กลับผกผันกับความรู้สึกผิดของเซฮุน  ร่างสูงถึงทำอะไรไม่รู้ เมื่อรับรู้ได้ถึงฤทธิ์ยาที่เริ่มเล่นงานแบคฮยอนเข้าให้แล้ว คนที่ถูกพันธนาการไว้เริ่มมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยตามผลข้างเคียงของยา และสายตาของแบคฮยอนยังมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่แปรเปลี่ยนไป

“ขอโทษ! ผมขอโทษ” เซฮุนพูดก่อนจะรีบปลดสายรัดข้อมือออก ซึ่งในตอนนี้ข้อมือของแบคฮยอนเป็นแดงเถือก ก่อนร่างสูงจะรีบลุกจากเตียงไปคว้าโทรศัพท์หมายจะโทรหาจงอินผู้เป็นเจ้าของยานรกนี้เพื่อถามวิธีการหยุดยั้ง

      ถ้ามันหยุดยั้งไม่ได้ แบคฮยอนก็ต้องปลดปล่อยให้ฤทธิ์ยามันทุเลาลง

ถ้าไม่ปลดปล่อย..แบคฮยอนโดนพิษยานรกเล่นงานจนตายแน่

“ซ..เซฮุน” แบคฮยอนร้องเรียกอีกฝ่าย เสียงของเขาสั่นจะแทบจะจับเป็นประโยคไม่ได้ เขาพยายามไม่ส่งเสียงออกมาและเม้มริมฝีปากแน่นจนเป็นเส้นตรง คราบน้ำตาที่เคยไหลเพราะความเจ็บปวด ชื้นเปียกอีกครั้งแต่เปลี่ยนเป็นความอึดอัดแทน เขารู้สึกต้องการปลดปล่อยจนแขนขาเริ่มชาไปหมดจนแทบจะไม่มีแรง พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปหาร่างสูงที่อยู่ห่างจากเตียงไปไม่ถึงคืบ

“รับสายสักทีสิวะ!!” โอ เซฮุนสถบด่าอยู่ในทีอย่างหัวเสีย เมื่อเพื่อนตัวดีไม่รับโทรศัพท์ในเวลาที่เขาต้องการความช่วยเหลือขณะนี้

“เซ ..ฮ..ฮุนช่วยเราด..ด้วย เราอึดอัด ฮือ”  เขาลั่นประโยคอันยากลำบากออกมา ลำคอเริ่มแห้งเผือด หอบหายใจถี่ยิบไม่ต่างพวกปลาที่ขาดน้ำและกำลังจะตาย ความรู้สึกเหมือนคนจะอากาศหายใจและตายในที่สุด

     แขนขาอ่อนปวกเปียกไปหมด ความคับแน่นตรงส่วนอ่อนไหวต้องการปลดปล่อยระบายอารมณ์กามของมนุษย์ ในตอนนี้เขาไม่สามารถรูดรั้งท่อนอ่อนไหวของตัวเองได้ เรี่ยวแรงที่เคยมีในตอนแรกเหือดหายไปหมดหลังโดนยานรกเล่นงานจนป่นปี้ เขาทำได้แค่หายใจรวยรินบนเตียงเพื่อรอให้ใครมีเติมเต็มอารมณ์ปราถนาของตัวเองเท่านั้น

“โธ่ เว้ย!” ร่างสูงปาโทรศัพท์ราคาแพงของตัวเองใส่กำแพงอย่างแรงจนโทรศัพท์นั้นกระเด็นกลับมาตกมาไถลไปกับพื้นขาว ถึงแม้ว่าโทรศัพท์จะราคาแพงและเคลมมานักหนาว่าทนทานต่อแรงกระแทก แต่หน้าจอก็ไม่วายแตกออกเป็นเสี่ยงๆอยู่ดี

“อดทนก่อนนะ” เซฮุนพูดก่อนจะกระโจนขึ้นเตียงอ่อนนุ่มอีกครั้ง เขารีบรูดซิปกางเกงของแบคฮยอนและรูดรั้งกางเกงยีนส์พร้อมกับชั้นในสีขาวของอีกฝ่ายออก ความราคะของเซฮุนที่แตกกระเจิงเพราะทำให้แบคฮยอนเจ็บปวดเริ่มกลับมาก่อตัวอีกครั้งแต่ทว่ามันกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ ความรู้จักผิด ชอบ ชั่ว ดี ถูกดึงขึ้นอีกครั้ง

     แก่นกายสีชมพูชูเด่นขึ้นตามแรงของฤทธิ์ยา น้ำขาวขุ่นปริ่มออกมาเล็กน้อยตรงบริเวณส่วนหัวหยัก ความต้องการของแบคฮยอนยิ่งประทุสูงขึ้นไปอีกเท่าตัวเมื่อส่วนอ่อนไหวสัมผัสกับอุณหภูมิห้อง

     มือหนารีบสัมผัสเข้าที่แก่นกาย ทันทีที่เขาสัมผัสแบคฮยอนรู้สึกเหมือนไฟฟ้าสถิตไปทั่วร่าง เขาทำได้เพียงอ้าปากพะงาบๆหาอากาศหายใจ และรอให้อีกฝ่ายดำเนินการต่อ จิตใจของเขากับการกระทำของร่างกายสวนทางกันไปหมด

    

“ขอโทษนะ ขอโทษๆ ผมขอโทษนะแบคฮยอน” เซฮุนพร่ำพูดคำเดิมๆออกมา

  พร้อมกับรูดรั้งแก่นกายให้แบคฮยอนด้วยจังหวะเนิบนาบแต่หนักหน่วงและไม่ได้ทำให้หมดอารมณ์ ความอึดอัดเริ่มรู้สึกอ่อนตัวลงความต้องการให้พุ่งขึ้นสูงปรี๊ด ไม่นานนักแบคฮยอนก็ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาตามฤทธิ์ที่เหมือนจะสลายลงไปชั่วคราว

     แต่คุณแน่ใจเหรอ....

ว่ายานรกของคิม จงอิน...

จะธรรมดา..?

         เขารู้สึกว่าได้ขึ้นสรวงสวรรค์ไปได้ไม่ถึงห้านาที ก็เหมือนถูกฉุดกระชากข้อเท้าลงมากลับคืนสู่นรกและแรงแห่งความปราถนาอีกครา เรี่ยวแรงของแบคฮยอนกลับมาเพียงพอที่จะทำให้แบคฮยอนมีแรงพอที่จะขยับตัว

     แบคฮยอนลุกขึ้นก่อนกระโจนเข้าหาร่างแกร่ง ความรุ่มร้อนความต้องการให้ไฟราคะถูกก่อประทุไม่ต่างจากมีคนคอยเติมเชื้อเพลิงอยู่เป็นระลอกๆ เซฮุนอยู่ในท่าทีที่ตกใจและทำอะไรไม่รู้เมื่ออีกฝ่ายเริ่มก่อน และเบียดเสียดร่างกายนุ่มนิ่มเข้าหากายแกร่ง

     คนตัวเล็กกว่ากอดร่างเซฮุนแนบแน่นจนแทบจะไม่มีอากาศวิ่งผ่าน  เขาโอบกอดต้นคอแกร่งของอีกฝ่ายเอาไว้เหมือนอยากให้รู้ถึงความต้องการของร่างกายตัวเอง  ริมฝีปากบางประกบเข้าหาริมฝีปากหนา จากการทาบทามด้วยความต้องการในรสกามของร่างกายเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงอย่างถึงพริกถึงขิง เหมือนร่างกายของแบคฮยอนโหยหาคนตรงหน้า

  ความรู้สึกลึกๆของแบคฮยอนเขารับรู้มันดีว่ามันต้องการอะไร…

แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างแบคฮยอนจึงเลือกที่จะปกปิดมันเอาไว้ในส่วนลึกที่สุด….

   เสียงหอบหายใจดังขึ้นหลังทั้งคู่ผละกันออก แบคฮยอนกอบโกยอากาศบิรสุทธิ์เข้าไป หัวใจของเขาเต้นถี่รัว ร่างสูงใช้ท่อนแขนแกร่งโอบกอดร่างแบคฮยอนเอาไว้ก่อนประกบริมฝีปากอีกครั้งราวกับเป็นแม่เหล็กดูดเข้าหากัน

  ความย้อนแย้งยังคงมีอยู่ในใจของแบคฮยอน แต่ทว่าฤทธิ์ยังไม่หมดยังไงซะร่างกายก็ยังชนะอยู่ดี  เขาถูกอีกฝ่ายผลักลงเตียงเฉกเช่นเดิมตามมาด้วยร่างสูงที่ทาบทามตามลงมา  เซฮุนจูบลงที่สันกรามของคนตัวเล็กกว่าอย่างอ่อนโยนเสมือนว่าเป็นคำขอโทษทางกายที่เผลอบีบสันกรามของแบคฮยอนให้ปวดร้าว

  ก่อนจะลากริมฝีปากมายังบริเวณกระดูกไหปลาร้า เม้มจนเกิดเป็นรอยดอกกุหลาบสีแดงสด เขาไม่สามารถสัมผัสร่างกายของอีกฝ่ายได้มากกว่านี้เมื่อแบคฮยอนใส่เสื้อยืดมา เขาไม่สามารถสานต่อแรงปรารถนาต่อได้

ถ้าแบคฮยอนไม่ร่วมมือ…

“คุณช่วยถอดเสื้อออกหน่อยได้ไหม” เซฮุนกระซิบถามอีกฝ่ายข้างใบหูเล็ก ทำให้คนที่นอนอยู่ใต้ร่างเขารู้สึกขวยเขินขึ้นมาเมื่อได้ยินประโยคร้องขอเช่นนั้น ร่างสูงผละออกจากอีกฝ่ายเพื่อให้ลุกขึ้นมาแล้วถอดเสื้อยืดออก

 แม้แต่พิษแรงนรกที่แรงกล้ายังไม่สามารถทำให้แบคฮยอนรู้สึกอายอยู่ในทีได้เลย เขากัดริมฝีปากล่างอย่างชั่งใจ ในตอนนี้เขาทั้งรู้สึกอาย แต่ร่างกายก็ยังไม่หมดความต้องการเช่นกัน ยิ่งสายตาที่เซฮุนจ้องมองเขาทำให้แบคฮยอนอยากแทรกแผ่นดินหนีไปเสีย ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง

    

  แบคฮยอนหันหลังให้กับร่างสูง และค่อยๆใช้นิ้วชี้เกี่ยวปลายเสื้อยืดของตัวเองก่อนจะจัดการถอดมันออกให้พ้นวิถี เขานั่งนิ่งไม่กล้าหันไปเสียด้วยซ้ำร่างกายที่ยังต้องการการปลดปล่อยก็คอยกระตุ้นให้แบคฮยอนรีบปลดปล่อยมันเสียที  เขาไม่รู้ว่าเซฮุนเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เขาเสียตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีลมหายใจร้อนของอีกคนก็มาเป่ารดรินที่หัวไหล่มนของเขาเสียแล้ว

    ร่างสูงจูบลงที่หัวไหล่มนของคนตัวเล็ก ผิวขาวราวกับหิมะของแบคฮยอนมันชวนอารมณ์ให้เขาขบกัดให้เป็นรอยเสียให้ทุกคนรับรู้ว่าร่างกายของแบคฮยอนเป็นของเขาเพียงคนเดียว แบคฮยอนรับรู้ได้ท่อนแขนของอีกฝ่ายสอดเข้าระหว่างตัวกับแขนของเขาเพื่อโอบกอดรั้งให้ทั้งสองร่างใกล้ชิดกันได้ถนัดถนี่ยิ่งขึ้น เซฮุนถอดเสื้อของตัวเองตั้งแต่ตอนไหนเขาไม่อาจรับรู้ได้ เขารู้เพียงแค่ว่าอุณหภูมิของทั้งสองร่างเมื่ออิงแอบใกล้ชิดกัน อุณหภูมิที่ว่าเย็นว่ายังไม่รู้สึกหนาว

“ผมขอโทษนะแบคฮยอน ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” ร่างสูงใช้น้ำเสียงนุ่มนวลบอกอีกฝ่ายอีกครา  เขารู้สึกเกลียดตัวเองที่เผลอใช้ความรุนแรงกับแบคฮยอน คนที่เขารักเหลือเกิน เขาคงไม่ให้อภัยตัวเองตลอดชีวิตแน่ถ้าคนที่เขาโอบกอดร่างไว้เป็นอะไรไป

 ก่อนจะเริ่มใช้แรงโน้มตัวอีกฝ่ายลงกับเตียงนุ่มอีกครั้ง เขาสานต่ออารมณ์ร้อนจากเมื่อครู่ เซฮุนจูบพร้อมลากริมฝีปากพร้อมสร้างรอยกุหลาบไปทั่วส่วนบนของร่างกายแบคฮยอน  โดยมีเสียงอืออึงครางเป็นระยะๆเพื่อกระตุ้นอารมณ์รัก

   เขาจูบพรมตั้งแต่เนื้อช่วงกระดูกไหปลาร้าก่อนถึงหน้าท้องของคนตัวเล็กไม่วายส่งลิ้นแหย่เข้าไปในรูสะดือ แบคฮยอนถึงกับเขม่วท้องหลบลิ้นร้อนทันทีทันใด เซฮุนนึกขำปฎิกริยาของอีกฝ่ายอยู่ในทีก่อนจะผละออกมาแล้วจูบตามหน้าขาเรียวขาวแทน โดยมีแบคฮยอนหลับตารับสัมผัสหยุ่นๆจากอีกฝ่าย

“ทนหน่อยนะ” เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาสบตากับแบคฮยอนก่อนจะจับคนตัวเล็กให้อ้าขาออกว้างกว่าเดิมและค่อยๆดันนิ้วชี้เรียวของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีหวานนั้น  แบคฮยอนกัดเจ็บแน่นจนสันกรามนูนเมื่อร่างกายของเขาจะเคยถูกบุกรุกช่องทางด้านหลังมาแล้วถึงสองครั้งแต่มันก็ยังไม่ชินอยู่ดี เหมือนมนุษย์พยายามฝืนธรรมชาติที่ถูกสร้างมาเพื่อแลกกับความต้องการของร่างกายตัวเอง

   เซฮุนไม่ได้ขยับนิ้วแต่อย่างใด เขารอให้มันปรับสภาพเองโดยไม่ได้มีการเร่งเร้าราวกับเขาเข้าใจความเจ็บปวดที่แบคฮยอนได้รับ  มันไม่ใช่จุดประสงค์เขาอยู่แล้วที่จะให้แต่ตัวเองมีความสุขแต่คนที่นอนอยู่ได้รับความเจ็บปวด

   เมื่อรู้สึกว่าช่องทางสีสดเริ่มปรับสภาพได้แล้วเขาก็จัดการสอดนิ้วกลางเข้าไปต่อพร้อมกับเริ่มขยับช้าๆ ร่างสูงทำเช่นนี้ราวๆสองนาทีเมื่อคิดว่าร่างกายของแบคฮยอนพร้อมแล้วก็เริ่มจัดการเปลื้องเสื้อผ้าส่วนบนและส่วนล่างของตนเองออก โดยมีคนที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มมองการกระทำของร่างสูงทุกอย่าง

  แบคฮยอนถลำใจลงไปเรื่อยๆ….

เขาแปลกใจที่ตัวเองไปรู้สึกดีกับสัมผัสทางกายที่อีกฝ่ายมอบมันให้เขา….

รู้ทั้งรู้อยู่เต็มอกว่าถ้าถลำลึกลงไปเรื่อยๆผลที่ตามมามันจะเป็นเช่นไร

แต่มนุษย์ย่อมคือมนุษย์…ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจสิ่งที่อันตรายแต่แสนจะหอมหวานนี้ได้

     เมื่อเซฮุนจัดการเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองออกจนหมด เขาก็แทบจะกระโดดขึ้นมาบนเตียงเพื่อสานต่อกิจกรรมรัก แบคฮยอนทำได้เปลี่ยนเซมองไปทางอื่น เมื่อพิษยารักเริ่มเล่นงานเขาอีกระลอก

ร่างสูงจับเรียวขาขาวของคนที่นอนอยู่ให้อ้าออกอีกครั้ง เขาจูบลงบนซอกขาขาวที่อยู่ข้างในพร้อมมองท่าทีของอีกฝ่าย

  ก่อนจะเริ่มรูดแก่นกายของตัวเองที่มีอารมณ์อยู่ก่อนแล้วสองสามทีแล้วจ่อหัวไปที่ปากทางช่องสีสด ร่างกายของแบคฮยอนเกร็งตัวขึ้นอัตโนมัติเขากัดฟันรอรับความเจ็บที่จะถูกสอดใส่เข้ามาแน่น เซฮุนไม่รอให้ช้าก่อนนั้นเขาค่อยๆกดท่อนเนื้อร้อนของตัวเองเข้าไปอย่างช้าๆ

   แม้ว่าจะถูกเบิกทางไว้แล้ว แต่เมื่อเจอขนาดท่อนเนื้ออุ่นจริงๆแบคฮยอนเจ็บจนเหมือนมีใครจับเขาฉีกร่างออกทั้งเป็นๆ เขาใช้มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเน้น จนในที่สุดช่องทางสวรรค์ก็โอบอุ้มท่องเนื้อของร่างสูงไว้จนหมด

   เซฮุนก็กัดฟันแน่นเช่นกัน เขาพยายามอดทนอดกลั้นไม่กระแทกเข้าไปแรงๆที่คราเดียว มันโอบรัดแก่นกายเขาแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้ เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายพร้อมจะดำเนินในส่วนต่อไปแล้วเขาก็ค่อยๆโถมตัวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

   ร่างสูงค่อยๆเพิ่มแรงขยับและเริ่มรุนแรงดิบเถื่อนยิ่งขึ้นจนแบคฮยอนสกัดกลั้นเสียงตัวเองไม่ได้ คนตัวเล็กที่นอนรอรับการกระแทกเข้ามาเรื่อยๆทำได้เพียงหลับตาปี๋และส่งเสียงร้องครวญครางออกมา เซฮุนสอดเข้าจนสุดก่อนจะถอดออกมาแทบจะหลุดจากช่องทางรัก แล้วชายหนุ่มก็กระแทกเข้าไปอีกครั้งจนมิดด้าม

   แบคฮยอนผวาเฮือกจนตัวโค้งงอนขึ้นจากพื้นเตียง ผวาผืดโอบกอดคอแกร่งของร่างสูงหมายที่เป็นที่ยึดเหนี่ยวให้ตัวเอง เสียงครวญครางดังระงมข้างใบหูของเซฮุนยิ่งทำให้เขามีอารมณ์กำหนัดขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

 เรียวขาของแบคฮยอนกอดเกี่ยวเอวสอบเข้าไว้ เหงื่อเริ่มผุดออกมาอีกครั้งทั่วใบหน้าและไรผม ร่างกายที่ร้อนรุ่มของทั้งคู่โอบกอดตะปบเข้าหากันเอาไว้ เซฮุนโถมเข้าหาแบคฮยอนโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดยั้งหรือเสร็จสมภายในเร็วๆนี้ พร้อมกับพรมจูบตามใบหูและซอกคอของแบคฮยอน

  ทุกครั้งที่ชายหนุ่มกระแทกแก่นกายร้อนเข้ามาแรงๆแล้วถูกปุ่มกระสันทำให้แบคฮยอนเจียนจะตายคาอกร้อน ความหรรษาถูกชักเข้าออกไม่มีว่าจะหยุดเว้นสักนาที ก่อนคลื่นอารมณ์แห่งปราถนาตีรัวเข้ามาราวกับคลื่นชัดเข้าชายฝ่าย

  แต่จู่ๆเซฮุนก็หยุดไปก่อนจะพลิกตัวเองลงไปพื้นเตียงและจัดท่าให้แบคฮยอนนั่งควบแก่นกายร้อนของเขาเอาไว้ แบคฮยอนที่เหมือนเสร็จสมอารมณ์อีกครั้งมีท่าทีตกใจกับการกระทำของร่างสูง เขาจะเสร็จแล้ว อีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น

“ออนท็อปให้หน่อยสิ”

“ห๊ะ ฉ..ฉัน อ๊ะ!..ฉ ..ฉันทำไม่เป็น”

“น่า ลองหน่อยคุณอยากโยกยังไงก็โยกเลย อยากขยับยังไงก็ขยับเลย” เซฮุนพูดก่อนจะส่งสายตาแพรวพริ้วให้กับคนที่อยู่บนร่างเขาทำให้แบคฮยอนรู้สึกเขินอายอยู่ในที

   

    แบคฮยอนค่อยๆขยับตัวเองช้าๆอย่างระมัดระวังจนชายที่นอนดูการกระทำของคนตัวเล็ก อดไม่ได้ที่จะกระแทกท่อนเนื้อสวนขึ้นไปให้แบคฮยอนกรีดร้อง จนเมื่อนานไปเหมือนแบคฮยอนเริ่มได้ใจเพราะเขาเป็นผู้ควบคุมจังหวะชักเข้าออกเองก็เริ่มแรกและเอาแต่ใจมากขึ้น

  ก่อนที่ร่างสูงจะล็อกขาทั้งสองข้างของแบคฮยอนเอาไว้ในท่านั้น และจัดการสวนแก่นกายเข้ามาถี่ยิบนั่งอยู่ข้างบนได้รับแรงกระแทกจนขาสั่นพับๆ แก่นกายยักษ์ชักเข้าออกรัว แรง กระตุกย้ำที่จุดกระสันของแบคฮยอน เขาหลับตากรีดร้องระคนครางออกมาแทบไม่ได้ศัพท์ ก่อนจะกระตุกและปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเปื้อนลงท้องแกร่งของอีกฝ่าย

   แบคฮยอนรับรู้ได้ถึงของเหลวที่ฉีดเข้ามาในร่างกายของตัวเอง เซฮุนจับกดเขาให้นั่งแช่ไว้รับเอาน้ำกามของร่างสูงไว้ในร่างกายจนหมด เขาหอบหายใจแฮกเมื่อถึงอารมณ์หมายแล้วเหมือนร่างกายไม่มีแรงเอาซะดื้อๆถึงขนาดต้องทิ้งตัวลงบนกายแกร่งของเซฮุนทั้งๆที่แก่นกายของอีกฝ่ายยังฝังอยู่ในร่างกายของตัวเอง

“ไม่ไหวแล้ว” เขาพูดงึมงำในลำคอก่อนหลับตาลงช้าๆ

  

 กลับไปอ่าน คอมเมนต์ด้วยนะคะ พลีส คลิก

 

  

Hackerโรคจิต Hunbaek Chapter.8

Hacker โรคจิต

 เสียงน้ำจากฝักบัวกระทบกับร่างกายที่เปลือยเปล่าของทั้งคู่  ความเย็นของน้ำไม่ได้ทำให้อุณหภูมิสองร่างกายที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่เย็นลงเลยสักนิด…

   อารมณ์แห่งไฟราคะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาภายใต้ส่วนลึกของความรู้สึกแบคฮยอน  ความต้องการที่อยากถูกเติมเต็มโหมลุกโชนให้โชติช่วงสว่างขึ้นราวกับกองไฟที่มีน้ำมันชั้นดีค่อยเติมเชื้อเพลิงอยู่…

   เซฮุนรู้ดีว่าจะทำยังไงให้ร่างกายของแบคฮยอนรู้สึกดี…

“ช่วยตัวเองทำไมล่ะ ในเมื่อมีคนพร้อมช่วยคุณได้ทุกเมื่อ” เสียงกระซิบที่แหบพร่ากระซิบข้างใบหู พร้อมกับเล็มเลียติ่งจุดที่อ่อนไหวต่อความรู้สึก ทำให้แบคฮยอนเอนแนบชิดกับแผ่นหลังที่แข็งแกร่งและเต็มไปด้วยกล้ามของอีกฝ่าย

“ขะ..เข้ามาทำไม..อ๊ะ!!”

“ประตูห้องน้ำมันล็อกไม่ได้ พอดีกลอนมันเสียตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

“..!!”

“แต่ก็เข้ามาได้จังหวะใช่มั๊ยล่ะ”

“…”

“คุณกำลังช่วยตัวเองอยู่พอดี”

“อ๊ะ.. ซี๊ด” เสียงสูดปากดังขึ้นในห้องน้ำ เซฮุนจัดการรูดแก่นกายเล็กที่เริ่มมีน้ำสีขาวขุ่นปริ่มออกมาที่ส่วนหัวหยัก เขาสาวมือปรนเปรอให้คนตัวเล็กอย่างถึงอารมณ์จนแบคฮยอนต้องร้องซี๊ดและครางระงมออกมาอย่างไม่ขาดปาก

 แล้วร่างสูงก็ย่อตัวนั่งคุกเข่าลงกับพื้นจัดการอริยบถของแบคฮยอนใหม่โดยหันหน้ามาทางเขา  เซฮุนคลำแก่นกายเล็กของอีกฝ่ายทำท่าจ้องมองแท่งรักอย่างใคร่พิจารณาจนคนผู้เจ้าของรู้สึกขวยเขินอยู่ในที เขาไม่รอให้นานกว่านั้น

   เซฮุนจุ๊บเข้าไปที่ปลายหัวหยักหนึ่งที ก่อนจะแลบลิ้นไปแตะตรงบริเวณปลายหัวหยักของแบคฮยอน เขาช้อนตามองท่าทีคนที่อยู่สูงกว่าตัวเอง ก่อนจะค่อยๆไล่เลียแท่งรักราวกับเป็นของหวานที่ชอบกิน เสียงดูดดังบ๊วบๆพร้อมกับสาวแก่นกายร้อนไปด้วย ทำให้แบคฮยอนรู้สึกหรรษาเหลือเกิน

    น้ำเย็นที่ลากไหลผ่านร่างกายอย่างเชื่องช้านั่นไม่ได้ทำให้เป็นอุปสรรคแต่อย่างไร ความรู้สึกดีปนเสียวกระสันอย่างหาที่ระบายไม่ได้จนทำให้แบคฮยอนตัดสินใจขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนของร่างสูงหมายจะระบายอารมณ์ราคะนี้ให้ทุเลาลงไปได้

   เขาหอบหายใจดังแฮ่กรู้สึกเหนื่อยเสมือนว่าวิ่งลงบันไดมาเป็นสิบชั้น  เซฮุนยังคงปรนเปรอให้กับเขาด้วยริมฝีปากและมือแกร่งไม่หยุดหย่อน ร่างสูงทำได้ถึงใจเหลือเกิน..

“ซี๊ด ..จะออกแล้ว”

      เสียงแบคฮยอนดังกระเส่าสลับกับเสียงครางออกมาเป็นระลอก เซฮุนได้ยินเช่นนั้นจึงรีบระรัวลิ้นไปที่ปลายหัวหยักที่เริ่มมีน้ำปริ่มออกมามากกว่าเดิมก่อนรูดแก่นกายด้วยปาก เขาโอบอุ้มแท่งรักทั้งหมดเอาไว้ ความร้อนของโพรงปากเซฮุนจนทำให้แบคฮยอนรู้สึกว่าตัวเองจะขาดใจตายได้เสียตรงนี้ มันรู้สึกเสียวกระสันเหลือเกินจนเขาหายใจแทบไม่ทัน

        ร่างสูงจงใจให้ฟันกระทบกับแท่งรักให้พอเป็นพิธี แบคฮยอนมองดูใบหน้าของอีกฝ่ายและริมฝีปากเคลื่อนเข้าหาและถอยออกจากแก่นกายเขายิ่งเพิ่มอารมณ์ความกำหนัด จนแบคฮยอนอดไม่ได้ที่จะกระเด้งเข้าหาริมฝีปากหนาเอง

“อ๊ะ !...” เมื่อรู้สึกว่าอารมณ์ที่ใกล้ปลดปล่อยเริ่มทนไม่ไหวแบคฮยอนจึงพยายามถอดแท่งรักออกมาจากโพรงปากของเซฮุนแต่ทว่าอีกฝ่ายล็อกขาเขาไว้ก่อนออกแรงดูดแท่งรักให้แรงขึ้นอีก มิหนำซ้ำยังจงใจดูดที่ปลายหัวหยักแรงๆจนน้ำสีขาวพุ่งเข้าใส่เต็มๆที่โพรงปากของเซฮุน  ร่างสูงดูดกลืนมันหมดแล้วยังมาแลบเลียเก็บรายละเอียดคราบน้ำขาวขุ่นที่ติดอยู่ขอบปากของตัวเองอีก

      สายตาร้อนแรงช้อนตาขึ้นมามองคนที่เพิ่งเสร็จไปหมาดๆ นั่นทำให้แบคฮยอนที่แทบจะล้มทั้งยืนเมื่อโดยปลดปล่อยแล้วรู้สึกสั่นสะท้านขึ้นมาอีกหน

…ลิ้นของเซฮุนเยี่ยมจริงๆ

ไม่ว่าจะครั้งแรกหรือครั้งนี้ก็ทำถึงอารมณ์เหลือเกิน….

“คงจะไม่เห็นแก่ตัวหรอกใช่มั๊ย?”

“ไม่อยู่แล้ว”

      แบคฮยอนพูดก่อนยักคิ้วให้อีกฝ่าย เขาไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวขนาดนั้นอุตส่าห์ทำให้เขาถึงขนาดนี้จะไม่มีอะไรตอบแทนเลยก็คงจะมากเกินไปเขาคิดเช่นนั้นก่อนจะย่อตัวนั่งลงกับพื้นห้องน้ำให้อยู่ในระดับเดียวกันกับเซฮุน

     ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ และรอดูว่าแบคฮยอนจะทำยังไงต่อไป สายตาที่อีกฝ่ายใช้มองเขาแบคฮยอนรู้สึกว่าราวกับถูกท้าทายเสียกระนั้น เขาไม่ได้ไก่อ่อนหรอกนะ…

    อย่าท้าทายเรื่องอย่างว่า…กับแบคฮยอน

        แบคฮยอนจะตัดสินใจนอนราบกับพื้นห้องน้ำ ร่างสูงยังคงนั่งคุกเข่ารอดูการกระทำของอีกฝ่าย ส่วนคนที่นอนแผ่ราบไปกับพื้นห้องน้ำแล้วค่อยๆอ้าขาออกจนเป็นรูปตัวเอ็ม เผยให้เห็นช่องทางลับของแบคฮยอนที่ครั้งหนึ่งเซฮุนเคยได้สอดใส่และกระแทกความใหญ่โตของตัวเองเข้าไปแล้ว เรียวขาที่เปิดอ้าออกราวกับรอให้เซฮุนช่วยเติมเต็มมัน

 “อยากเห็น เข้ามาก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” แบคฮยอนพูดเขาไม่ได้รำคาญอีกฝ่ายหรอก แต่มัวแต่รอให้ร่างสูงหายตกใจตอนนั้นเขาคงหมดอารมณ์สนุกไปแล้ว

แบคฮยอนไม่ได้เปลี่ยนรสนิยม…

เขายังเป็นผู้ชาย…แต่ยอมเป็นฝ่ายรับให้เซฮุนเท่านั้น

    ร่างสูงค่อยๆเคลื่อนตัวไปหาแบคฮยอนที่นอนเชื้อเชิญอยู่ในที แก่นกายใหญ่ของเขาพร้อมใช้งานแล้วรูดมันสองสามทีก่อนจะจับเรียวขาของแบคฮยอนให้อ้าออกกว้างเกินเดิม และเสียบพรวดเข้าไปรวดเดียว

อึก..!จุก!

     คนที่เป็นฝ่ายเชื้อเชิญร่างสูงเองถึงกับเป็นฝ่ายน้ำตาเล็ด เขาไม่คิดว่าเซฮุนจะเล่นแบบนี้ อีกฝ่ายเล่นไม่เปิดทางเลยสักนิดมันเป็นเพียงแค่ครั้งที่สองของเขาเท่านั้นและอีกทั้งขนาดของเซฮุนก็ไม่ได้เล็กกระทัดรัดพร้อมใช้งานเช่นเขา นั่นทำให้แบคฮยอนรู้สึกจุกเสียดระคนเจ็บจนน้ำตาคลอเบ้า เขาถึงกับพูดไม่ออกความรู้สึกเจ็บแล่นลิ่วไปทั่วจนเหมือนเจียดจะขาดใจตายเป็นรอบที่สอง

“ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นของคุณ” เสียงทุ้มพร่าพูดขึ้นก่อนจะใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองยกแบคฮยอนขึ้นคราวเดียว  จนคนตัวเล็กที่ยังไม่หายจากความเจ็บต้องรีบใช้ขาเกี่ยวเอวหนาเอาไว้ฉับพันเพราะกลัวตก ท่วงท่านี้ทำให้แก่นกายร้อนสอดเข้าลึกกว่าที่เคย

       เซฮุนโอบอุ้มอีกฝ่ายเอาแล้วเดินมาหยุดกระจกของห้องน้ำ ภาพสะท้อนให้เห็นร่างทั้งสองร่างเชื่อมพันกันอยู่กันนั่นทำให้แบคฮยอนเลือกที่จะเบือนหน้าหนีแทน มันทำให้เขาได้สติขึ้น

นี่เขากำลังทำอะไรอยู่…?

“เบือนหน้าหนีทำไม มองภาพสะท้อนสิแบคฮยอน”

“…”

“มองดูสิ ว่าผมกับคุณมันเหมาะสมกันขนาดไหน”

       เสียงกระซิบของเซฮุนดังก้องในหัวของแบคฮยอน ยามที่อีกฝ่ายกระเสือกกระสนสอดใส่เข้ามาในร่างของแบคฮยอนมันมีทั้งความรู้สึกดีปานจะขาดใจและความรู้สึกผิดที่เริ่มก่อเกิดภายในใจ…แต่มันก็แค่นิดเดียวเท่านั้น  ยิ่งสายตาที่เซฮุนมองเขาในยามนี้ ความดุดันราวกับซาตานที่แอบแฝงไปด้วยความอ่อนโยนราวกับเทวดากลับกลายเป็นว่า…แบคฮยอนรู้สึกผิด

ราวกับแบคฮยอนรับรู้แล้ว…ว่าเซฮุนรักเขาขนาดไหน

“ปล่อยหยาดหยดนายเข้ามาในตัวฉันทั้งหมดเซฮุน …ทำให้ฉันรู้สึกผิดน้อยลงที” แบคฮยอนพูดเสียงเบาหวิว ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าแผนของซอลลี่มันไม่ได้ดีอย่างที่คิดไว้มันอันตรายต่อความรู้สึกเขาเกินไปแล้ว

จะเอาคลิปเอาภาพยังไงก็ได้…

แต่ไมใช่เล่นกับความรู้สึกคนๆหนึ่งแบบนี้

กลับไปคอมเมนต์ที่หน้าบทความ คลิก

Hackerโรคจิต Hunbaek Chapter.3

             มือหนาค่อยๆไล่ปลดกระดุมทีละเม็ดอย่างใจเย็น ยังไงซะแบคฮยอนก็ไปไม่รอดหรอก ส่วนอีกคนที่ถูกจับให้นั่งบนเก้าอี้ผ้าคาดปิดตาและถูกมัดมือไขว้หลังเอาไว้ก็เริ่มเกร็งตัวขึ้นเมื่อรู้สึกตัวว่าส่วนด้านบนของตัวเองเริ่มสัมผัสกับอากาศภายในห้อง

“ถ..ถ้าฉันยอมจะลบไฟล์นั้นออกใช่ไหม”

“ถ้านายปรารถนาจะลบมันออกก็ย่อมได้” เซฮุนพูดกระดุมทั้งหกเม็ดถูกปลดออกจนหมด มือหนาที่สั่นระริกเพราะตื่นเต้นที่จะได้เชยชมร่างงามของนางฟ้าในฝันค่อยๆเปิดมันออก  เซฮุนเลียริมฝีปากอย่างอดไม่ได้ แบคฮยอนของเขาสวยเหลือเกิน…

        ผิวขาวปานน้ำนมของแบคฮยอนเผยออกให้เซฮุนได้เชยชม ร่างสูงไม่รอดช้าเริ่มสูดดมต้นคอขาเนียนอีกคราแต่ไม่วายจะขบกัดผิวขาวๆของแบคฮยอนให้เป็นรอยแดงช้ำ  ผิวนุ่มเหลือเกินแบคฮยอน

“อ…อย่าทำรอย” แบคฮยอนร้องห้ามอีกฝ่ายเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงบริเวณที่ริมฝีปากหนาของเซฮุนลากผ่านไปถึง  ขนของแบคฮยอนลุกขึ้นไปทั่วร่างเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ทำเรื่องอย่างว่ากับผู้ชายด้วยกัน   เป็นครั้งแรกที่เขาใช้เซ็กซ์ในการแลกเปลี่ยนข้อตกลง

“ฉันจะทำรอยไว้ในทุกๆที่ที่ริมฝีปากของฉันลากไปถึง”

                    เซฮุนพรมจูบไปทั่วต้นคอขาวและเริ่มไล้เลียผิวขาวของแบคฮยอนต่ำลงมาจนถึงเม็ดบัวสีชมพู ทุกๆอย่างที่แบคฮยอนเขาชอบมันเสมอ เซฮุนใช้ลิ้นร้อนเริ่มแตะทักทายเม็ดบัวสีงามทางด้านซ้าย เพียงแค่ส่งลิ้นร้อนไปทักทายกัน เม็ดบัวสีสวยของแบคฮยอนก็แข็งเป็นไตทันที

“อ๊า ซ..เซฮุน” แบคฮยอนร้องครางอีกคราเมื่อรับรู้ว่าอวัยวะร้อนที่อ่อนนิ่มกำลังไล่เลียเม็ดบัวของตัวเอง  เขารู้สึกเสียวซ่านเหลือเกินขนาดเพื่อนของเขายังไม่ใช้ลิ้นเก่งเท่านี้มาก่อนเลย ร่างเล็กบิดพริ้วไปมาตามแรงอารมณ์เขาถูกจับมือไว้อย่างนี้ไม่รู้จะระบายความเสียวนี้ออกมาได้อย่างไร

                       นิ้วอีกข้างของชายหนุ่มเริ่มสะกิดเม็ดบัวทางด้านขวาให้ตื่นตัวรับสัมผัส ร่างกายแบคฮยอนดูเหมือนชื่นชอบมันแม้เจ้าของร่างกายจะคร้านรับสัมผัสจากชายหนุ่มตรงหน้าแต่ก็ไม่วายเผลอรู้สึกดีไปกับมัน

        มือหนาค่อยๆปลดหัวเข็มขัดของอีกฝ่ายออก ลิ้นยังคงไล่เลียสัมผัสไปทั่วหน้าบนจนมาถึงตรงบริเวณแอ่งสะดือก็ไม่วายส่งลิ้นแหย่เข้าไปทักทายมัน  หน้าท้องของแบคฮยอนหดแกร่งตามสัญชาตญาณของร่างกาย ปลายเท้าเล็กจิกลงไปกับพื้นเพื่อหวังจะลดความเสียวกระสันของตัวเอง

เซฮุนใช้ลิ้นเก่งเป็นบ้า…

เสียวจนไม่รู้จะเสียวยังไงแล้ว…

 “ชอบมันไหมแบคฮยอน”

“…”

“ชอบให้ฉันใช้ลิ้นกับนายหรือเปล่า” เซฮุนเหย้าแหย่ถามอีกฝ่ายไม่มีใครรู้จักร่างกายของแบคฮยอนเท่าเขาอีกแล้ว

“ม..ไม่รู้”

“ถ้าฉันจะใช้ลิ้นกับส่วนนั้นของนาย นายจะรู้หรือเปล่านะ”

        เซฮุนค่อยๆดึงขอบอันเดอร์แวร์ของอีกฝ่ายลงไปพร้อมๆกับจังหวะที่ลิ้นร้อนลากไปถึงหน้าท้องเล็ก  เล็บของชายหนุ่มกรีดลงบนผิวบริเวณหน้าท้องเล็กของแบคฮยอนเพียงบางเบา ลากผ่านเนื้อท้องบางไปมาวนเป็นวงกลมบ้างในบางครั้ง แบคฮยอนหอบหายใจอย่างไม่เป็นจังหวะยามที่เซฮุนกรีดเล็บลงบนผิวเขามันทำให้เขารู้สึกดี

เสียวจนใจจะขาดแล้ว..!

       ในที่สุดอันเดอร์แวร์ตัวเล็กของแบคฮยอนที่เคลื่อนลงอยู่ตรงหน้าขาแทน แก่นกายเล็กชูเด่นรอรับสัมผัสจากชายตรงหน้าของมัน ชายหนุ่มใช้มือหนาลูบหน้าขาแบคฮยอนไปมาก่อนจะจัดการเอาอันเดอร์แวร์ของแบคฮยอนออกไปให้พ้นเรียวขาบาง

      ก่อนจะค่อยๆจับขาของแบคฮยอนให้อ้าออกกว้างขึ้นกว่าเดิม เพื่อให้เขาขยับตัวได้ถนัดถนี่ นิ้วชี้ของเซฮุนแตะเข้าที่ปากหัวหยักเพียงแผ่วเบา

“สะ…เสียว”

“จะได้เสียวกว่านี้แน่”

           พูดจบเซฮุนใช้ลิ้นร้อนครอบครองปากหัวหยักทันที ลิ้นร้อนระบายไปทั่วหัวหยัก ก่อนจะเริ่มใช้ริมฝีปากตัวเองรูดขึ้นรูดลงเป็นจังหวะที่ทำให้แบคฮยอนแทบจะลืมหายใจ      

“ปลดเชือกออกให้ทีนะเซฮุน” แบคอยอนร้องขออีกฝ่าย คนตัวดิ้นพล่านไปมาบนเก้าอี้จนเกิดเสียงอี๊กอ๊ากดังลั่นห้องในตอนนี้เขารู้สึกทรมานเหลือเกิน

“ปลดทำไมแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ม..ไม่เอาแบบนี้ ไม่เอาแบบนี้” แบคฮยอนส่ายหน้าไปมาน้ำเริ่มซึมออกบริเวณหางตา เมื่อถูกอีกฝ่ายปรนเปรอให้อย่างไม่หยุดหย่อนลิ้นของเซฮุนดูดวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่มีท่าทีที่จะหยุดหย่อนเลยแม้แต่เสี้ยววินาที

“ปลดมันออกนะ อ๊ะ”

      แบคฮยอนรับรู้ได้ถึงลมที่พัดผ่านเขาไปก่อนจะรู้สึกว่าเชือกที่มัดข้อมือตนอยู่เริ่มคลายตัวลงในที่สุด และความเสียวที่กลับมาเล่นงานเขาอีกคราเมื่ออีกฝ่ายกลับมาลงลิ้นอมส่วนอวัยวะร้อนของเขาเข้าไป เมื่อมือกลายเป็นอิสระอีกครั้งคนตัวเล็กไม่รอช้ารีบเปิดผ้าปิดตาของตัวเองออกทันที

    ภาพที่เขามองเห็นอยู่ในตอนนี้ช่างกระตุ้นอารมณ์ของเขาเหลือเกิน  ภาพที่เซฮุนปรนปรอแก่นกายของเขาและชำเลืองมองเขาเป็นระยะๆอย่างเอาใจช่างทำให้แบคฮยอนเผลอรู้สึกดีกับมันไม่ได้

พลั๊ก!

 แบคฮยอนใช้ขาถีบเข้าที่หัวไหล่ข้างซ้ายของอีกฝ่ายที่นั่งปรนเปรอให้เขาอยู่ข้างล่างอย่างเต็มแรง  ความรู้สึกดีที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้กับความรู้สึกรังเกียจการกระทำของอีกฝ่ายมันคนละส่วนกัน

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเสียหลักล้มตัวลงกับพื้นแบคฮยอนก็ได้จังหวะลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตูทันที

แกร๊ง! แกร๊ง!

      ทำไมประตูมันเปิดไม่ออก!

 “มันต้องเสียบกุญแจเข้าไปไง” น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกกระซิบของใบหูแบคฮยอนอย่างแผ่วเบา ท่อนแขนโอบรัดเอวบางเอาไว้แน่ แบคฮยอนรู้สึกผวาจะหนีอีกฝ่ายไปก็หนีไม่รอด…

                เขารู้สึกได้ถึงท่อนเนื้อร้อนที่ถูวนอยู่บริเวณด้านหลังของตัวเองแบคฮยอนยืนเกร็งนิ่งอยู่หน้าประตูอย่างทำตัวไม่ถูก แผ่นหลังที่ว่างเปล่าของแบคฮยอนสัมผัสแนบเนื้อกับมัดกล้ามเนื้อของเซฮุน  ใบหน้าหล่อของอีกฝ่ายถูกยกมาเกยไหล่บางของแบคฮยอนไว้

“ถ้าอยากกลับบ้านเร็วๆฉันจะเร่งให้นะ” มือที่ว่างของชายหนุ่มสัมผัสเข้ากลับแก่นกายร้อนของแบคฮยอนที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย รูดขึ้นรูดลงช้าๆเป็นจังหวะเนิบนาบไม่ได้ทำให้หมดอารมณ์แต่ก็ไม่ได้ทำให้ถึงอารมณ์หมาย

“ปะ…ปล่อย”

“นายไม่อยากลบคลิปของตัวเองแล้วเหรอแบคฮยอน” เซฮุนเอ่ยถามก่อนจะจูบที่ขมับของนางฟ้าตัวน้อยอย่างรักใคร่

    จู่ๆเซฮุนก็เร่งจังหวะรูดขึ้นรูดลงแก่นกายเล็กด้วยความเร็วถี่จนร่างกายของแบคฮยอนตั้งรับไม่ทัน  ร่างบางอ่อนปวกเปียกเหมือนขี้ผึ้งที่ถูกไฟลนเขาแทบจะล้มพับกองไปลงกับพื้นถ้าไม่ได้แขนแก่นของอีกฝ่ายโอบกอดพยุงร่างกายของเขาเอาไว้

“อ๊ะ อ๊า!” น้ำขาวขุ่นพุ่งใส่เต็มมือใหญ่และมีบางส่วนประเด็นไปเปื้อนประตู แบคฮยอนหอบใจแฮ่กอย่างคนหมดแรงเขาพักใหญ่ได้ไม่นานก็ถูกที่ฝ่ายย่อตัวอุ้มเขาพาดบ่าไป แบคฮยอนถูกวางลงที่เตียงนุ่มเซฮุนจับขาของเขาให้อ้าออกกว้างเผยให้เห็นช่องรักสีสด

        แบคฮยอนทำหน้าเหยเกเมื่อความเจ็บแล่นลิ่วเข้ามาในร่างกายของตัวเอง นิ้วชี้ของเซฮุนค่อยๆสอดเข้ามาในช่องทางรักสีสดนั่นอย่างช้าเพราะความแน่นของร่างกายแบคฮยอน กล้ามเนื้อทุกส่วนของแบคฮยอนเกร็งไปหมดจนเซฮุนขยับนิ้วเข้าออกไม่ได้เลย

“อย่าเกร็งสิแบคฮยอน”

“มันจ..เจ็บ” แบคฮยอนน้ำตาคลอเบ้าอีกครา ความเจ็บยังคงไม่ลดน้อยไปจากร่างกาย มันเจ็บจนเหมือนจะพรากลมหายใจของเขาด้วยซ้ำ

“อย่าเกร็งสิแบคฮยอนของฉัน….อย่างนั้นแหละ”  เซฮุนข่มเสียงออกมาก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปอีกเมื่อช่องทางรักสีหวานเริ่มคลายตัวลงบ้างแล้ว  ร่างสูงโปร่งค่อยๆสอดนิ้วเข้าออกช้าๆอย่างไม่รีบร้อนเพราะร่างกายของแบคฮยอนไม่เคยผ่านผู้ชายมาจึงทำให้การร่วมรักของเขาและอีกฝ่ายเป็นไม่ได้ง่ายขนาดนนั้น

    เมื่อเห็นว่าช่องทางสีสดเริ่มคลายตัวมากขึ้นกว่าเดิมพร้อมๆกันท่าทีของแบคฮยอนที่เริ่มรู้สึกค่อนคลายเซฮุนก็จัดการรูดแก่นกายร้อนของตัวเองสองสามทีก่อนจะจับหัวให้จ่อกับช่องทางรักของอีกฝ่าย

“นิ่งๆไว้ล่ะนางฟ้าตัวน้อย” ชายหนุ่มพูดก่อนจะค่อยๆดันส่วนหัวของลำแก่นกายใหญ่เข้าไปในร่างกายของแบคฮยอน

“ฮึก..ก” แบคฮยอนหลับตาปี๋ด้วยความกลัวเขาตัวสั่นไปหมดเมื่อได้สติว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กับใคร  มันเลยเถิดเกินกว่าจะถอยหลังกลับแล้ว

       ในที่สุดแก่นกายใหญ่ก็ถูกช่องทางรักของคนตัวเล็บโอบรัดมันแทบไม่หมด เซฮุนปล่อยให้แก่นกายร้อนของตัวเองอยู่ในร่างของแบคฮยอนชั่วครู่เพื่อให้ร่างกายของแบคฮยอนปรับชินกว่าเดิม ก่อนจะเริ่มบทรักให้ดำเนินต่อไปโดยร่างสูงเริ่มโยกตัวช้าๆเป็นจังหวะเนิบนาบ

     เขาพยายามกัดฟันและพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้โถมตัวใส่แบคฮยอนและกระหน่ำแทงรุนแรง ชายหนุ่มกลัวแบคฮยอนจะเจ็บระบมแค่เห็นหยาดน้ำตาของนางฟ้าตัวน้อยของเขาก็แทบใจจะขาดแล้ว

ที่แบคฮยอนร้องไห้ไม่รู้เพราะเจ็บหรือเพราะเสียวกันแน่

“แน่นเหลือเกินแบคฮยอน”

       ชายหนุ่มเริ่มโยกตัวแรงขึ้นกว่าเดิม ครางกระเส่าพลางเอ่ยชมช่องทางรักของอีกฝ่ายออกมาเป็นระยะๆ  จากความเจ็บที่แล่นลิ้วในร่างกายของแบคฮยอนก็ถูกแปรเปลี่ยนเป็นความกระสันเข้ามาแทนที่ คนร่างเล็กเชิดหน้าและหลับตาลงรอรับแรงกระแทกกระทั้นของอีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ

  เรียวขาทั้งสองข้างถูกยกพาดบ่าแกร่งของอีกฝ่ายเพื่อให้กระหน่ำอารมณ์รักที่พวยพุ่งอยู่ให้รุนแรงและถนัดถนี่มากว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบกันสลับกับเสียงครางและคำลามกของทั้งคู่ดังลั่นสลับกันไปมาอย่างไม่อาย

  ไม่นานนักแบคฮยอนก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกเปียกแฉะที่บริเวณช่องทางหลังของตัวเอง พร้อมกับแก่นกายร้อนถูกถอดออกมา

“ขอแตกใส่หน้านะ”

คลิก